Katalog zbiorów biblioteki

Alina Dąbrowska - numer obozowy 44165. Jako dwudziestolatka za druk i kolportowanie prasy podziemnej została aresztowana. Po roku podpisała dokument, że jest "wrogiem narodu niemieckiego", i została wywieziona do obozu Auschwitz, gdzie poddawano ją pseudomedycznym eksperymentom doktora Mengele. Przeżyła pięć obozów: Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Malchow, Buchenwald i Leipzig, i dwa marsze śmierci.
Przez ponad 50 lat nie była w stanie pojechać do Oświęcimia. Dopiero teraz zdecydowała się opowiedzieć całą swoją historię i opublikować listy pisane z obozu.
Dlaczego uważa, że obóz był jej przeznaczeniem? Czemu po wojnie ukrywała swój obozowy numer? Jak udało jej się ocalić radość życia? Poruszająca rozmowa z wyjątkowym świadkiem historii.

Wojna nie ma w sobie nic z kobiety była gotowa już w 1983 roku. Dwa lata przeleżała w wydawnictwie. Autorkę oskarżono o ""pacyfizm, naturalizm oraz podważanie heroicznego obrazu kobiety radzieckiej"". W okresie pieriestrojki książka prawie jednocześnie ukazywała się w odcinkach w czasopiśmie Oktiabr i Roman-gazietie oraz została wydana w dwóch wydawnictwach: Mastackaja Litieratura oraz Sowietskij Pisatiel. Łączny nakład wyniósł prawie dwa miliony egzemplarzy. Na podstawie książki powstał cykl filmów dokumentalnych, wyróżniony m.in. Srebrnym Gołębiem na Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych w Lipsku. Jegor Letow, założyciel i wokalista legendarnego rosyjskiego zespołu punk rockowego Grażdanskaja Oborona, napisał piosenkę zainspirowaną książką Aleksijewicz.Kiedy mówią kobiety, nie ma albo prawie nie ma tego, o czym zwykle czytamy i słuchamy: jak jedni ludzie po bohatersku zabijali innych i zwyciężyli. Albo przegrali. Jaki mieli sprzęt, jakich generałów. Kobiety opowiadają inaczej i o czym innym. `Kobieca` wojna ma swoje własne barwy, zapachy, własne oświetlenie i przestrzeń uczuć. Własne słowa. Nie ma tam bohaterów i niesamowitych wyczynów, są po prostu ludzie, zajęci swoimi ludzkimi-nieludzkimi sprawami. I cierpią tam nie tylko ludzie, ale także ziemia, ptaki, drzewa. Wszyscy, którzy żyją razem z nami na tym świecie. Cierpią bez słów, a to jest jeszcze straszniejsze.fragment książkiTo książka pasjonująca - i wstrząsająca. Wielka białoruska reporterka, Swietłana Aleksijewicz, jedna z najwybitniejszych dziennikarek Europy, na miarę Oriany Falacci, zapisała wojnę. kobiet. W drugiej wojnie światowej bowiem walczyły przeciw Niemcom hitlerowskim kobiety - rosyjskie, białoruskie, ukraińskie. Z bronią w ręku. Strzelając, rzucając granatami, wysadzając. Jako żołnierze pierwszej linii, jako zwiad, jako dywersantki. A więc - zabijając i same ginąc. W tej książce nie ma patetycznych komentarzy autorskich. Jest zapis opowieści tych kobiet, które przeżyły.Stefan BratkowskiKsięga Swietłany Aleksijewicz ma szanse nie tylko na rozgłos, ale i na lekturę uważną. Nie jest jedynie zbiorem wyznań i relacji o losach kobiet sowieckich, uczestniczących bezpośrednio w minionej wojnie, choć i to stanowi ewenement bez precedensu. Przez przytoczone w niej zwierzenia przebijają się co rusz świadectwa składające się na nieznany lub ukrywany obraz codzienności sowieckiej; są równie wymowne jak opisy przeżyć, cierpień i wojennych przygód relatorek.Prof. Jerzy PomianowskiSwietłana Aleksijewicz uporczywie walczy o pamięć, pisze o wojnie, patrząc oczami kobiet, i nagle okazuje się, że takiej wojny nie znaliśmy - że `przed nami ukryty jest cały świat`. Przebija się przez mur stereotypów i niechęci, także ze strony samych bohaterek, i spisuje zapomniane historie. Historie, które muszą urodzić się na nowo.Sylwia Chutnik

Wynajęty za kilkadziesiąt tysięcy dolarów pokój dla serwisu do herbaty, walizki pełne pieniędzy, niekończące się zakupy w najdroższych butikach i serie operacji plastycznych traktowanych równie lekko, co wizyta u fryzjera - to wszystko zobaczyła autorka tej książki, zatrudniona jako szoferka dla saudyjskich księżniczek i ich świty podczas ich wizyty w Ameryce.

Za granicą Allah nie patrzy. Poza swoim krajem Saudyjki mogą się ubierać jak chcą. W dalekiej Ameryce zrzucają hidżaby i ubierają się w minispódniczki z najnowszych kolekcji od drogich projektantów.

Mają wszystko, co można kupić za pieniądze, ale żyją w złotej klatce.

Czy ubrane w kreacje od Diora i Chanel, ale traktowane jak własność swoich mężów, arabskie księżniczki są szczęśliwe?

Pod chustą ukrywają kreacje od Diora i Chanel.
Ale czy najbogatsze księżniczki świata są szczęśliwe?

Czasem życie wymaga od nas odwagi ponad nasze siły. Jasmina to nie postać literacka. Wszystko, co zostało opisane w tej książce, wydarzyło się naprawdę, a główna bohaterka podzieliła swój los z setkami innych kobiet.
Piękna, inteligentna, wykształcona. Była dumną Libanką, kochała wolność, ale zawsze pozostawała wierna tradycji muzułmańskiej, w której ją wychowano. Miała 23 lata, a nigdy nawet nie pocałowała mężczyzny.
Tego dnia znalazła się w niewłaściwym miejscu i czasie. Została porwana przez irackich żołnierzy i uwięziona w ciemnej celi, wraz z kilkunastoma innymi niewolnicami.
Jasmina wiedziała, że aby odzyskać wolność, sama musi o nią zawalczyć. Oprawca zapanował nad jej ciałem, ale nie nad myślami i duszą! Jedyną bronią, jaka jej pozostała, była oszałamiająca uroda i kobiecy spryt, dlatego niczym Szeherezada rozpoczęła niebezpieczną grę. Postanowiła go w sobie rozkochać.

Jean Sasson to amerykańska dziennikarka, która w swoich książkach wstawia się za krzywdzonymi kobietami Bliskiego Wschodu i oddaje im głos. Tym razem opisuje historię Jasminy, która jako jedyna odważyła się rozmawiać z autorką o swoich tragicznych wojennych doświadczeniach.
Wybór Jasminy to współczesna opowieść o niegasnącej nadziei, która wyzwala odwagę i daje nowe życie. Opowieść tym bardziej przejmująca, że prawdziwa.

Życie kobiet w rządzonym przez talibów Afganistanie we wstrząsającym reportażu znanej dziennikarki.

Burka nie waży nic, ale czujesz się w niej jak za żelaznymi kratami; gdyby była z ołowiu nie przytłaczałaby bardziej. To nie klaustrofobia, to utrata tożsamości: pod burką jesteś nikim...

Kraj rządzony przez talibów był światem, gdzie kobiety nie miały żadnych praw. Gdzie mogły być sprzedawane jak zwierzęta. Gdzie nie mogły wychodzić same na ulicę, iść do lekarza, pracować ani się uczyć. Gdzie nie mogły głośno mówić ani się śmiać. Gdzie żyły w lęku, upokorzeniu i upodleniu. Gdzie za odsłonięcie twarzy groziło ukamienowanie. Gdzie odbywały się publiczne egzekucje. Gdzie byłe lekarki, prawniczki i nauczycielki musiały pogodzić się z tym, że są i pozostaną nikim. Czy rzeczywiście się pogodziły? Przeczy temu działalność Rewolucyjnego Stowarzyszenia Kobiet Afganistanu (RAWA), które walczyło z narzuconą przez rząd talibów dyskryminacją kobiet. Istnienie tajnych szkół prowadzonych przez kobiety dla kobiet. Tajnych bibliotek i kompletów, na których kobiety uczyły się czytać i pisać. I dowiadywały się, że mają prawo żyć inaczej...Ta książka to przejmujący obraz życia Afgańczyków, potępienie fundamentalizmu i hołd złożony odwadze i nadziei Afganek, dla których burka nie jest już symbolem zniewolenia.

W wieku 42 lat Lisa Hofmayer przybywa wraz z mężem do Afryki. Czuje się tam niepotrzebna i samotna. Wtedy poznaje Davida, bogatego Afrykanina. Jej życie całkowicie się zmienia, gdy zostaje jego 33 żoną. W swojej nowej rodzinie, składającej się z 48 żon i 76 dzieci, odnajduje poczucie bezpieczeństwa i szczęście, którego nigdy wcześniej nie zaznała.Wkrótce rodzi się jej córka Choga, która wraz ze swoim licznym rodzeństwem spędza beztroskie dzieciństwo w haremie ojca. Gdy powoli staje się kobietą, jej życie zamienia się w koszmar. Ojciec w bezlitosny sposób decyduje o losie dziewczyny i wbrew jej woli wydaje ją za mąż za dużo starszego mężczyznę. Mąż brutalnym traktowaniem próbuje wymusić na niej uległość.Jak w tej sytuacji ma się zachować Lisa? Bezczynnie przyglądać się tragedii córki, czy złamać zasady panujące w haremie i pomóc jej w ucieczce?

Kiedy 17-letni Henryk VIII obejmował tron, miał opinię bon vivanta - mężczyzny, który umie i lubi używać życia. Interesowały go przede wszystkim "polowania i dziewczyny" - tym pasjom pozostał wierny do śmierci. Zawsze otaczały go piękne kobiety, które prześcigały się w intrygach i podstępach, by zająć miejsce u jego boku. Król ochoczo uczestniczył w miłosnych gierkach, starając się zręcznie dzielić czas między żony i kochanki. Kelly Hart zajmująco przedstawia burzliwe życie intymne najsłynniejszego władcy Anglii i losy dwunastu kobiet, z którymi był związany. Z mroków dziejów wyłaniają się barwne postaci, porywy namiętności mieszają się z gwałtowną nienawiścią prowadzącą na szafot.

Musiały walczyć o swoje prawa, dbać o ognisko domowe, a na temat ich ciała najwięcej do powiedzenia mieli. księża. Brzmi znajomo? Codzienność średniowiecznych niewiast w pewnych aspektach niewiele się różniła od realiów znanych współczesnym kobietom.
Dwoje cenionych historyków zabiera nas w fascynującą podróż śladami średniowiecznych kobiet. Przedstawia nam sylwetki niewiast spełniających się w roli matek, sprawujących z mężami władzę i tych uciekających przed zalotnikami do zakonów. Królowe i służące. Mniszki i morderczynie. Żony i kochanki. Femme fatale wykorzystujące swoje ciało do zdobywania tytułów i majątku.
Niektóre z nich nie cofały się przed najpodlejszymi intrygami i po trupach dążyły do celu. Inne wykazywały się nieprzeciętnymi zdolnościami, wpływały na decyzje polityczne swoich mężów albo spełniały się jako opiekunki ogniska domowego. Historia tych kobiet to porywająca wyprawa w świat średniowiecznych układów.